Buqetë me poezi nga Musa Jupolli

Musa Jupolli

Më thanë
-I-

më thanë:
je katolik?
jo u thash,
unë jam shqiptar
më thanë:
je musliman?
jo, u thash,
unë jam shqiptar
më thanë:
je budist?
jo, u thash,
unë jam shqiptar
më thanë:
je ateist pra!
jo, u thash,
unë jam shqiptar
po miku me ju ,
cili është ai?
Ismail Kadare 
u thash
Ah, vous étes Albanais
po unë u thash 
se jam shqiptar
më thanë:
po feja juaj,
cila është ajo?
po të gjitha nga pak,
u thash
...dhe ajo është feja shqiptare 



Më thanë
(II)

Nga cili vënd vini ju 
Më thanë
Nga Dardania
U thash
Po ku është Dradania
Më thanë
Aty ku është Shqipëria
U thash
Po kush janë shqiptarët
Më thanë
Janë bijtë e shqipës 
U thash
Po gjuha juaj cile është ajo
Më thanë
Është gjuhë e parë
U thash
Mos jeni pellazg
Më thanë
Po unë u thash 
Se jemi gjuhë e parë
Do të thot 
Ju jeni nga epoka e Homerit
Ju jeni stërnipat e Gjergj Kastriotit
Vous êtes de la patrie de Mère Tereza
Po
U thash
Mjafton ta lexoni Ronsardin e Volterin
U thash
Comment dit-on Bonjour en albanais
Më thanë
Jungjatjeta 
U thash
Merveilleux
Më thanë



Më thanë 
-III-

Kur ikin poetët
Atdheu qanë 
Askush lotin nuk ia sheh

Kur hidhërohën poetët
Një plagë më shumë Atdheut i shtohet
Dhimbjet nuk i tregon

Kur pranvera vjen e poetët flejnë
Atdheut lulet i vyshkën
Me lot mundohet ti ujitë

Kur Kushtrimi në Dardani
Po nuk shkruajnë poetët
Atdheu n’vajë shkrihet  

Epigrafistët

Lumë i pasurisë sonë
N’arkitekturën e Atdheut
N’arkitekturën 
Apolloni-Janinë-Dardani
Roma ta kopjojë frymëzimin
E jona fé shqiptare 
Verë e djathë n’origjinë



Më thanë 
-IV-

Je me FARK-un
Jo, u thash

Je me UÇk-në
Jo, u thash

Je me LDK-në
Më thanë

Apo je me PDK-në
Më thanë

A mos je me zogista
Apo me enverista

Eh mos je me 
Ballistë

Apo edhe anarshist
Më thanë

Më thanë 
Edhe sa e sa…
Po Jo, u thash

Unë jam me të gjithë ata
Që luftuan
Për lirinë e Dardanisë

Dhe jam kundër
Të gjithë atyre që e zbehën mirësinë
Punën dhe luftën e atdhetarëve

Dhe jam kundër 
Se në Atdheun tim
Rinia ka mbetë pa shpresë
Nga një politikë e pa kulturë

Jam kundër përqarjeve që u shkon shtati 
Kësaj klase politike larë në korrupcion
Kësaj politike që shkel vlerat e kombit tim
Të gjithë atyre që njihen n’emër 
Të paritisë, n’emër të fesë, n’emër të ideologjisë
E harrojnë se janë shqiptar për kulturë e mirësi
…dhe
Partia dhe besimi janë vetëm ndjenjë shpirti
Nuk janë të lindme për, dhe nuk përcaktojnë
As lindjën e diellit , as filozofinë e kombit
As bukën dhe as t’ardhmën e Atdheut
Kur ato mbështillën me mëkate si në rastin tonë
Shqipëri e Dardani, Iliridë, Plavë e Guci
Ekonomia, shëndetësia, arsimi vritën
Dhe janë bashk’urdhëtar të trgjedisë
Që nuk falet 
Ndëshkimi më i rëndë nga Nënë që i lindi 
OH !
Sa malet, sa fushat, sa deti e lumunjtë
Sa lisat e sa bimët e Atdheut …
… gjëmojnë sot 
dhe dridhin shprt 
me një zë
JENI SHQIPTAR



Mos gënje !

Kuraja në kërkim që të thuhet e vërteta
Mos fol, mësoje heshtjën aty ku e kërkon vëndi
Mos i tradhëto ëndërrat tua
Shpirtin mos e helmo 
Nuk të ftova, nuk më ftove 
« Hatrin » harroje, është ligësi 
Fjalën nuk ta fali më sa as 
Një të vetme pikë të penës sime
Gënjeshtar, shkallëtar, « bajraktar »
Mekati më i rëndë që të mbanë në tokë
Qirrësh para penës që nuk të do 
Se ti lotin nuk ia vrenë
Shpirtin e ke të mbushur me helm
Pastaj erëmyskie në rrobat tua të mykta
Nuk ka lek që ta mbulon atë pamje
« Seigneur » ku ta drejtoj shikimin
Dielli dhe Hëna vëndet nuk i ndërrojnë
Hija jote nuk mund të jetë hija ime 
Nuk e lejon etikë as tokë arbërore
T’i shkruaj këto vargje
Që të tjerët mos të erëmykosën
Ti je shëndërruar në demon
Kopjues që nuk i do letrat shqipe
Unë fajësinë nuk e fali ! 
*
N'Udhëtimet e mia, Nëtorët e jetës sonë!

**

Qetsinë e Katedralës sime e gjeta në lindje të emrit

Me aromën e kuzhinës së Nënë Lokës me bukë oxhaku
Katua: Shajkoc i Mesianës
dhe e dashuria ime Poesies

Ma ndave zemrën në dysh me Rugovën
Mos më prek Mesianë e Mitrovicë
Aq jam i mbushur sa me penë do të vras’

Në asnjë dasmë kënga nuk paguhet
Në shpirt e n’ëndërën time nota
Si një fletë që ngritët nga era
Në fitore që ringjallë dehjen

Dashuria, thuhet nuk venitet
Pa të cilën nuk jemi të lumtur

Për këtë kërkohet Poesies një fjalë
Një buzëqezshje që zhvesh hyjneshën
Të kërkuarën si dikur n’estetikë
E bukra e shpirtit si dritë hëne mbi liqe

N’oborrin tim një dritare me dritë
Kur ndodhëm larg nga ti
Ora ngadalëson tik-takët e saja

Për çudi i bëj pytje zemrës sime
Nga pija e një gote aq dehëse
Mos vallë nuk i dhashë adresën time

Po je aq besnike, siq je e bukur
Botën do e mbaja në një gisht
Ku diellin me lule oborri
Shiun natën si lotët e mi
Për ujitje të jetës së bukur
Do i sjell për gjithë këtu

Po më the: Falë t’kjoftë bukuria
Do ta shpoj bjeshkën që Të Dua 
Edhe vdekjën do të pres me 
Po me atë dashuri

Nuk është i verbër mendimi im
Buzët tua ma thanë vetë
Sy e vetulla folën 
Një shekull udhëtim

Kurt të shoh, shkrihem në ngjyrë pene
Në butësi shprese, gjumin e kam të ëmbël
Atë gjumë ke lisi pran liqent
Lakuriqe e tej në mëndfsh mbështjellur

Kur hapi sytë shoh vetëm qiellin, dhe harroj se kush jam
Se Pranvera që ti e deshte aq, dhe lindjën e sythit
Vetëm dora jote me zgjon nga agoni e dashurisë që kam për TY

Hapat tu n’oborrin tim dridhnin lulet 
Sa nga hapat tu aq nga të ramet e këmbanave

Kurt t’emërova Mesianë
Pushkë e top u dëgjuan në Stamboll e Beligrad
Po ta dhash fjalën nuk u frikësova
Se ishim të dytë në pritje të sythit
Ku vlon dashuria


…sonet

Të lindshëm nga kjo tokë, nga ky dhé që nuk ipet
Nga kjo hyjni që përkulet para sythit në çelje
E hyjnishme ishe edhe ti, si sythi i oborrit tim
Bashkë nuk kemi frikë as nuk njohim gjuhë tjetër

Zeshkane nga flokët, e bardhë nga mollëzat e faqeve
Në gushën tënde një romancë, e gjatë sa njëmijë fletë
Në ballin tënd një oqean,  për pikturë ideale
Aty ku piqen dielli dhe bregu,  nga Far i llampës

Pena ime e mveshur me aromën tënde muzë
Nga muzat e liqerit ku lahën pa i pa i njeri
Thuhet se mund edhe të vërbohën nga hyeshi
Hyeshi që kanë, ku edhe pena shkrihet

E tash, aty ku lozin erërat e aromës sate
Nuk e di nëse ishte ndezë zjarri nga ime nënë
Apo digjej shpirti im , po, po, digjej ….



Joni dhe Arbëreshët e mi 

Deti Jon e ka fjalën, fjalën që e mbanë
Muzikë e poezi ilire, dashuri e virgjër
Muzë e dehjeve, e kalura kërkon penë
Plagë e gëzime larë me lot, valë deti Jon

Deti im në dritarën time, diell që shkon
Diell që vjen në benediktim t’udhëtarit
I ep pemën e bregut tënd, etjën ta shuaj
Me atë anë të bregut, ke arbërshet tanë

Dy banime të moçme ilire, që flasin shqip
Që flasin me gjuhën tënde  deti im, i yni
Me të njejtën orë të fjetjës e zgjimit
Me të njejtin diell, me të njejtën hënë

Liria e detit Jon, me mallë u vie në përqafim
O arbëreshët e këmbanave të Meshës sonë
Mbështjellur me dallgët e shpirtit tim !




Pranvera e vonuar shqiptare … sonet

Kohë e dridhshme që këputë frymë e ndezë shpirt
As lulet e arava të Fusha e Loshnjës nuk qelin më
Zëra të vaktë nga që i merrë erë e flladshme pranvere
Në vallëzime të një tufe delesh pa barinjë aty pari

Çdo lule sikur pret dashnoret e ndaluar nga liria
Kitare me nota të melodisë nga kohë e pritjeve
Në vallëzim mungojnë dallëndyshet, lejlekët
Ku më as qielli nuk iu ep drejtim për kalim

Aty më as shqiponjat nuk ndalën për ta parë lulën
Të vyshkur në dorë nga dita që mërgoi poeti 
Qiellit i kanë humbur ngjyrat e buzëqeshjës
Dielli sikur u shkri në trupin e saj prej mëndafshi

Një shkresë e ardhur me postë në kalim mali e deti
Shkresë e pa lexuar deri sot, nesër veq lot për derdhje

më fal sonet, për një varg të gjatë më shumë

Poeti dhe pena janë me një shpirt që nuk shlyhen nga letra të himta si trupi në përvlim dielli, nën hijën e qershisë ku fruti i saj ka ngjyrën e buzëve tua, ku balli yt ka hapësirë për romanin më të gjatë që mund të shkruhet nga dorë kriujuesi, oh …Atdhé që m’ike dashurinë time
me gjakun dhe lotin e Rugovës sime 

…me grusht qello Jupiter
burimin e lotve t’mi n’atë Bjeshkë
njerin sy n’atë anë, tjetrin në këtë anë
…në ballë Jupiter
se vetëm ti mund t’më vërbosh 
Bjeshkën lëre të qetë
rrjedha e ujtë mos të ndalet 

isha n’anën tënde Jupiter
Mbretëria jote paqësore
më vërboi sy e mëndje
n’Dhé nuk paska paqë

Trashegimia, Jupiter m’u shëndërrua 
në ëndër të ligë
kundër gjykimit në dorën tënde
…qello Jupiter
në zemrën time
Bjeshkën lere të qetë
me gjakun dhe lotin e Rugovës sime 



Erza Muqollit

Erza dardane muzë, dashuri e poezi
Engjëlleshë, yll që zbreti nga qielli
Gjatë ditës notë e aromë si dielli 
Natë në shëndritje si hënë
Harmoni e vargjeve në rimë
Nuk ka notë që s’kalon det 
Për ta parë Erzën hyjneshë
Romantike për çdo poet 
Arti i saj poezi e muzikë
Zë që del nga shpirti
Zë që rrjedh nga Bjeshka
Dymbdhjetë poema shëndërruar në literaturë
Vetëm zëri i saj do ta këndonte himnin e Arbërisë
Aty dielli dhe hëna do të jenë në takim
Erza,
Zëri yt vjen nga malet e Dardanisë
Në sy tu shohim qiellin e Shqipërisë
Nuk ka piano që nuk dridhet
Nga zërit i Erza Muqollit !




Të shkruhet nuk është lehtë…Poet
DËSHPRIMI dhe KUNDËRSHTIMI
Aty ku etikë e estetikë përjashtohën nga e drejta e një populli, poemë e poezi derdhën në dëshprim. Kohë e shkrimeve, e dëshprimeve me tema të ndryshme që shpërthejnë nga penë e krijuesit, dhe që është e natyrshme.
Dëshprimi ndihet në analizën që i bëjmë vargut, poezi a poemë, mos të flasim për sonet, çka dhimbjet e krijuesit vihën në letër nga penë ndjenje :
Kundërshtoj :
Për gjithë ato të liga që i ndodhin Atdheut tim
Kundërshtoj :
Për gjendjën ekonomike që nga dita në ditë varfërohet
Kundërshtoj :
Për ramjen aq të dhimbshme n’arsim
Kundërshtoj :
Për gjendjën e mjerueshme në shëndetësi
Kundërshtoj :
Klasën politike të zhveshur ndjenjash e të zhytur në korrupcion edhe tej fytit
Kundërshtoj :
Gjykatën e Dardanisë të zënë n’fyt nga ndikime politike
Kundërshtoj :
Me tërë qenjën time, me ngjyrën e penës sime, të gjithë ata që «myhurin» vënë në përqarje, në coptim të trojeve arbërore ! 
*
Poeti e ka të drejtën, dhe, poezi e poemë nuk flasin vetëm për dëshprimet politike, por me theks të veçantë kundërshtojnë edhe filozofinë pasive të intelektualëve që heshtin para të ligave, me aq dhimbje edhe për popullin që hesht para kësaj politike dëmtuese, në rend të parë për rininë së cilës iu është shuar ëndra për t’ardhmën e saj.
*
Kombi im:
Lexoni poetët, siq i lexuam Rilindasit, që tash po e kuptojmë sa dhimje të mëdha paskan pasur, pra, që t’ua sherojmë plagtë kemi detyrë ti dalim zot Atdheut !


Mesianë (Llapit tim)

Të këndshme ecjet tua mesianase 
N'udhëtim shekujsh e deri sot
Nga Mesiana ajo Mollë e Kuqe
N'origjinë të prozës poetike
E deri në Çamëri nota pellazge 

Mesiansit e poezisë lirike
Od n'vallëzime të zjarrshme shpirti
Kohë Arbërie Gjuhë e Flamur 

Po sot burrë Llapi ku je 
Ç'është ai zë i shterrshëm
Kush të ngulfati

Zgjohu Mesiana ime
Fillestarja e Dardanisë
Gjergji t'dha bekim 
Siq unë me penën time 



Dardani
A ka klarinist t'mi përcjell vargjet 
Me dashurinë që kam për Ty 
Apo edhe në fletë peme 
Notën e të rrahurave të zemrës sime 
Në largësi mërgimtari e lot deti 
Me netët e pa gjumta, tokë e flakshme 
Arbërore e legjendave shekullore 
Me pamje nga dielli, ku lahen zanat e malit!
Dardani,
Për herë të parë në histori të veshëm me fustan lirie 
Duke ta mbuluar gjoksin e gjakshëm 
Me rrobën e ruajtur në arkën e ndalueme 
Dhjetëmiloin shqipe krushq lirie!
Dardani,
Mesiana, Dukagjini me zë Rugove, Malësi e Çamëri 
E tërë Shqipëria, bukë katua e ujë kroi 
Mollë e humë nga katërgjyshja ime 
Për Ty,
T'më vishësh me të qëndismën e Arbërisë 
Dardani nuse më e bukura e Ilirisë!
Nata që pret zbardhjën e zemrave shqiptare!



Musa Jupolli lindi më 7 qershor 1955 në fshatin Alban (Shajkofc), Podujevë.
Kreu studimet Letërsi Shqiptare në Universitetin e Prishtinës.
Nga viti 1984 jeton në Paris. Është themelues i Shoqatës "ALBAKOS", e para shoqatë shqiptare në FIDH.
Më 1985 takohet me I.Rugova në Paris dhe bisedon për çështjen e njohjes ndërko-mbëtare të luftës për pavarësinë e Kosovës.
Takimi me Kadare-n daton nga viti1987 në Paris !
Më 1989 antar i Byrosë në Koferencën e Helsinkut (Kleber-Sorbonne)           
Më 1990 me Antoine Garapon (profesor magjistrature në studimet e larta në
Paris) dhe me Olivier Mongin (filozof dhe drejtor i Revistës ESPRIT) themelojnë
Komitetin e Kosovës.
Mbanë shumë takime dhe konferenca në Francë, Belgjikë, Itali, Danimarkë e gjetiu për çështjen e Kosovës dhe kulturës shqiptare.
Takohet tri herë me Jacues Chirac, ish kryetar i Francës.
Në vitin 1999 kthehet për herë të parë në Kosovë dhe ishte musafir i Bernard Kouchner me të cilin njihet që nga viti 1988.
Ka botuar shumë artikuj dhe intervista në shtypin shqiptar dhe francez.
Është nënkryetar i Lidhjës së Krijuesëve Shqiptarë në Mergatë.
Më 1994 është iniciues i librit "Çështja e Kosovës" I. Rugova (Fayard) në Paris
              
Botime:

1. Më 2001 botoi librin "Le gardien de chevaux" (Michalon) në Paris.
2. Më 2002 nxjerr një cikël të poezive në "Voix d'Encre"
3. Më 2008 botoi romanin "Sytë e tu kanë ngjyrën e të gjitha luleve" (Faik Konica)  Prishtinë.
4. Më 2009  botoi librin DITAR (Faik Konica)  Prishtinë.
5. Më 2010 botoi romanin " 99 " (Faik Konica) Prishtinë.
6. Më 2011 botoi "Kosovë p(R)ozë e gjatë...(poezi) (Faik Konica) Prishtinë
7. Më 2012 botoi "Poemë n'Udhëtim" (poezi) Rugova Art Prisht
8. Më 2012 botoi « Pesë degë Thërrasin Trungun» C/O (poezi) «Marin Barleti», Tiranë
9. Më 2012 botoi «Tokë Arbërore» (poezi) M.Jupolli & M. Thaqi, «Lump», Prishtinë
10. Më 2014 botoi «Vargje n'Udhëtim» (poezi) M.Jupolli & M.Thaqi, »Zef Serembe», Prishtinë
11. Më 2015 botoi «Çamëria- n'vargje t'mia», Faik Konca, Prishtinë  
12. Më 2016 botoi «Edioni & Afrodita» Faik Konica, Prishtinë
13. Më 2016 botoi «...me Kadarenë» , Faik Konica, Prishtinë
14. Më 2017 botoi “Në Udhëtim me  Dardaninë”, Rozafa, Prishtinë 
15. Më 2018 botoi “Mon Kosova”, “Fauves”, Paris